Er moest daarvoor wel iets bijzonders zijn, want op ‘t sportieve vlak was de verhouding tussen Dedemsvaart en Balkbrug nogal gespannen. Uit de tijd, dat beide teams nog in dezelfde klasse speelden, kan ik mij (als 11-jarige) nog een wedstrijd herinneren waarbij het er erg hard aan toeging. Eén van de spelers van Balkbrug brak toen zelfs een been en na afloop moest ook de politie nog haar aanwezigheid tonen. Later ontmoetten de belde teams elkaar niet meer in competitieverband, omdat “D.V.C.” toen enkele klassen hoger speelde.
Dat was ook het geval in april 1952. “Sportclub Balkbrug” bestond toen nl. 25 jaar. Tegenwoordig probeert men dan een club uit het betaalde voetbal bereid te vinden (uiteraard tegen betaling) een wedstrijd te spelen tegen het elftal van de jubilerende creniging. “Balkbrug” nodigde hiervoor echter “D.V.C.” uit, dat wel drie klassen hoger speelde. Uiteraard voelde het team van “Balkbrug I” (waarvan ondergetekende ook deel uit maakte) zich zeer vereerd, dat “D.V.C.” gehoor gaf aan deze uitnodiging.
Te mogen voetballen tegen een elftal uit de 3e klasse K.N.VB.!! (Balkbrug speelde 2e klasse onderafdeling, dit is nu de 6e klasse).
Al weken van tevoren werd in Balkbrug gesproken over die wedstrijd. Nog nooit hadden zich zoveel toeschouwers langs het veld geschaard! Het voetbalveld (destijds ook gebruikt als weiland voor de koelen) bevond zich waar nu de Wolter ter Haarstraat is. De wedstrijd werd een teleurstelling voor “Balkbrug I”. De juiste uitslag weet ik helaas niet meer, maar schrijver dezes en toen keeper van Balkbrug, denkt dat hij wel twaalf keer(!) de bal uit het net moest halen en daar stond geen enkele treffer van “Balkbrug” tegenover. Het werd voor Balkbrug een koude douche, even koud als het pompwater waarmee we ons na afloop wat wasten op de “pompestroate” bij café Leunge (nu Takens).
Jan Dekker